Pondal e os 300

Leónidas e os 300 están hoxe de moda, pero xa o noso poeta Eduardo Pondal evocaba a súa heroica morte neste poema de Queixumes dos pinos (edición de 1886, p. 19-20). Comenta o tema e a intención do poema e a súa relación con Leónidas e os 300.

Morrer en brando leito,

Entre molentes brondas,

Rodeados d' amigos,

Q'o pracer nos recordan;

De tímidas doncellas,

Imbeles e chorosas,

Que pra mayor dozura,

Na nosa última hora,

Ó redor de nos ceiben,

Lirios e brandas rosas;
Certo he desparecer cal vírgen tímida,

Brandamente, e sin gloria.

Oh' quen morrer poidera,

Coma o forte Leónidas;

Envolto en duro ferro,

N'outras rudas Thermópilas;

!Por unha pátria escura.

D'escravos e d'ilotas;

E deixar, cal cometa,

Longo rastro de gloria!

E caíra, non prono,

Coa faz a terra volta,

Mais as turmas conversa,

Audaz e miazosa;
Ainda apreixando o rutilante ferro,

Que verte gota á gota!

De modo, q'o viandante,

Vendo con gran zozobra,

Crubir a dura terra,

A cinza poderosa,
Dixéra con espanto:—Certamente
Este era grande cousa!

Podes consultar tamén unha guía da película 300 en castelán aquí.